Randomizowane, prowadzone metodą otwartej próby, wieloośrodkowe badanie fazy III oceniające skuteczność i bezpieczeństwo stosowania Divarasibu w porównaniu z Sotorasibem lub Adagrasibem u pacjnetów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją KRAS G12C.

1. Dlaczego to badanie jest potrzebne?

Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP) to najczęściej występujący rodzaj raka płuca. NDRP zazwyczaj rozwija się w tkankach wyściełających płuca i może rozprzestrzenić się na okoliczne węzły chłonne i inne narządy. Jako standardowe leczenie niedrobnokomórkowego raka płuca stosuje się chemioterapię, immunoterapię lub obie te metody. Chemioterapia zabija bezpośrednio komórki nowotworowe. Immunoterapia to rodzaj leku, który pomaga układowi odpornościowemu pacjenta atakować własne komórki nowotworowe. W przypadku niektórych nowotworów występuje określona zmiana w genie (części DNA, która zawiera instrukcje dotyczące budowy organizmu) o nazwie KRAS. –. Białka KRAS odpowiadają za utrzymanie prawidłowych procesów przeżycia i wzrostu komórek. Gdy u osób chorych na nowotwór występuje zmiana w genie KRAS (mutacja genu KRAS G12C), białka KRAS utrzymują komórki nowotworowe przy życiu i przyspieszają ich wzrost. Konieczne są lepsze metody leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją genu KRAS G12C.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) oraz Europejska Agencja Leków (ang. European Medicines Agency, EMA) są organami ds. ochrony zdrowia. Sotorasib i adagrasib zostały w niektórych krajach dopuszczone przez niezależne organy ds. ochrony zdrowia do leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją genu KRAS G12C. W tym badaniu testowany jest lek o nazwie divarasib. Jest on opracowywany w celu leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją genu KRAS G12C. Divarasib jest lekiem eksperymentalnym. Oznacza to, że organy ds. ochrony zdrowia nie zatwierdziły divarasibu do leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją genu KRAS G12C, który się rozprzestrzenił lub w przypadku którego nie są dostępne standardowe metody leczenia.

Celem tego badania jest ocena działania divarasibu w porównaniu z sotorasibem lub adagrasibem. Będziemy to sprawdzać tylko u osób z NDRP z mutacją genu KRAS G12C, który był wcześniej leczony oraz który się rozprzestrzenił lub w przypadku którego nie ma innych dostępnych metod leczenia.

2. Kto może wziąć udział w badaniu?

W badaniu mogą uczestniczyć osoby w wieku co najmniej 18 lat chorujące na NDRP z mutacją genuKRAS G12C , u których doszło do pogorszenia się nowotworu po otrzymaniu od 1 do 3 wcześniejszych terapii. Dodatkowym warunkiem udziału jest rozprzestrzenienie się nowotworu lub brak innych dostępnych metod leczenia. W tym badaniu nie mogą uczestniczyć osoby, które wcześniej przeszły leczenie ukierunkowane na białka KRAS. Osoby, które nie mogą połykać tabletek, również nie będą mogły wziąć udziału w badaniu. W badaniu nie mogą uczestniczyć osoby w ciąży ani karmiące piersią.

3. Jak będzie przebiegać to badanie?

Uczestnicy zostaną poddani badaniu przesiewowemu w celu sprawdzenia, czy kwalifikują się do udziału w  badaniu. Okres przesiewowy będzie trwać od 1 dnia do 1 miesiąca przed rozpoczęciem leczenia. Każdy, kto weźmie udział w tym badaniu, zostanie losowo (jak przy rzucie monetą) przydzielony do 1 z 2 grup  i będzie otrzymywać:  

● Grupa 1: divarasib podawany w postaci tabletek, które należy połykać raz na dobę  ● Grupa 2: sotorasib w postaci tabletek, które należy połykać raz na dobę LUB adagrasib w postaci  tabletek, które należy połykać dwa razy na dobę  

Uczestnicy będą mieli równe szanse na przydział do każdej z grup. Leczenie uczestników z Grupy 2 będzie  zależeć od tego, jakie leczenie jest dostępne w ich ośrodku badawczym. Jeśli obie metody leczenia są  dostępne, wybór leczenia będzie zależeć od decyzji uczestników i lekarza prowadzącego badanie. Jest to  badanie prowadzone metodą otwartej próby. Oznacza to, że wszystkie osoby zaangażowane w badanie, w  tym uczestnik i lekarz prowadzący badanie, wiedzą, jakie leczenie w ramach badania zastosowano u  uczestnika. 

W trakcie badania lekarz prowadzący będzie spotykać się z uczestnikami na wizytach około 4 razy w ciągu  pierwszych 6 tygodni. Następnie wizyty będą się odbywać co 3 tygodnie. Lekarz będzie sprawdzać, jak działa  leczenie i jakie mogą występować działania niepożądane u uczestników. Uczestnicy będą odbywać wizyty  kontrolne raz na 6 tygodni po zakończeniu leczenia w ramach badania do czasu pogorszenia choroby. Po tym  okresie wizyty będą się odbywać raz na 3 miesiące, tak długo, jak uczestnicy będą się na nie zgadzać. Lekarz  prowadzący badanie będzie kontrolować stan zdrowia uczestników. Całkowity czas udziału w badaniu może  przekraczać 4 lata. Uczestnicy mają prawo do przerwania leczenia w ramach badania i do zaprzestania  uczestnictwa w badaniu w dowolnym momencie, jeśli sobie tego zażyczą. 

4. Jakie są główne wyniki mierzone w tym badaniu?  

Głównym wynikiem mierzonym w badaniu w celu oceny, czy leki były skuteczne, jest czas, przez jaki uczestnicy  żyją bez nasilenia się choroby nowotworowej.  

Inne kluczowe parametry mierzone w badaniu to:  

● Długość czasu przeżycia uczestników  

● Czas, jaki upłynął do znacznego pogorszenia się u danej osoby objawów, takich jak ból w klatce  piersiowej, kaszel i trudności w oddychaniu, obniżenia jakości życia lub ograniczenia zdolności do  wykonywania codziennych czynności  

● Ile osób pozytywnie zareagowało na leczenie  

● Czas, jaki upłynął między pierwszą odpowiedzią nowotworu uczestnika na leczenie a pogorszeniem się  choroby  

● Liczba i ciężkość działań niepożądanych  

● Stopień, w jakim zmieniły się niektóre objawy lub działania niepożądane (takie jak kaszel, ból w klatce  piersiowej i trudności z oddychaniem) w porównaniu z rozpoczęciem badania  

● Częstość, z jaką uczestnicy zgłaszają działania niepożądane mające wpływ na ich życie codzienne oraz  zdolność do funkcjonowania i korzystania z życia  

5. Czy udział w tym badaniu niesie ze sobą jakiekolwiek zagrożenia lub korzyści? 

Udział w badaniu może (ale nie musi) sprawić, że uczestnicy poczują się lepiej. Niemniej informacje zebrane  w ramach badania mogą w przyszłości pomóc innym osobom cierpiącym na podobne schorzenia.  

W czasie badania skuteczność i bezpieczeństwo badanego leczenia mogą nie być w pełni znane. Badanie  wiąże się z pewnymi zagrożeniami dla uczestnika. Jednak, ogólnie rzecz biorąc, ryzyko to nie jest większe niż  to związane z rutynową opieką medyczną lub naturalnym postępem choroby. Osoby zainteresowane udziałem  w badaniu zostaną poinformowane o zagrożeniach i korzyściach oraz o wszelkich dodatkowych procedurach  lub testach, którym mogą być poddawane. Wszystkie szczegóły badania zostaną opisane w dokumencie  świadomej zgody. Obejmuje to informacje o możliwych działaniach niepożądanych i innych możliwościach  leczenia. 

Zagrożenia związane z badanymi lekami

Uczestnicy mogą odczuwać działania niepożądane leków stosowanych w tym badaniu. Te działania  niepożądane mogą mieć nasilenie od łagodnego do ciężkiego, w tym mogą zagrażać życiu i mogą się różnić  u poszczególnych osób. Podczas badania uczestnicy będą poddawani regularnym kontrolom w celu  sprawdzenia, czy nie występują u nich żadne działania niepożądane.  

Divarasib, sotorasib i adagrasib 

Uczestnicy zostaną poinformowani o znanych działaniach niepożądanych divarasibu, sotorasibu i adagrasibu  oraz możliwych działaniach niepożądanych stwierdzonych na podstawie badań z udziałem ludzi i badań  laboratoryjnych bądź wiedzy o podobnych lekach.  

Do znanych działań niepożądanych divarasibu zaliczają się wymioty, nudności, częste wodniste stolce i  podrażnienie gardła.  

Znane działania niepożądane sotorasibu obejmują ból brzucha, ból pleców, nudności lub wymioty, gorączkę,  trudności z oddawaniem stolca i częste wodniste stolce.  

Znanymi działaniami niepożądanymi adagrasibu są mniejsze niż zwykle uczucie głodu, nudności lub wymioty,  częste, wodniste stolce oraz uczucie zmęczenia bądź osłabienia. 

Divarasib, sotorasib i adagrasib będą podawane w postaci tabletek do połykania.  

Badany lek może mieć szkodliwy wpływ na nienarodzone dziecko. Kobiety i mężczyźni muszą podjąć  odpowiednie środki ostrożności, aby uniknąć narażenia nienarodzonego dziecka na działanie leków  używanych w ramach badania.