Randomizowane, podwójnie zaślepione, wieloośrodkowe badanie fazy II, oceniające skuteczność i bezpieczeństwo stosowania autogennego cewumeranu w skojarzeniu z niwolumabem w porównaniu z placebo z niwolumabem w terapii adjuwantowej pacjentów z rakiem urotelialnym wysokiego ryzyka naciekającym błonę mięśniową pęcherza moczowego.

1. Dlaczego badanie kliniczne BO45230 jest potrzebne?

Rak urotelialny jest nowotworem rozwijającym się w komórkach wyściółki pęcherza moczowego. U około 1 na

3 pacjentów z rakiem urotelialnym, rak rozprzestrzenia się w ścianie mięśniowej pęcherza moczowego.

Standardowym leczeniem raka urotelialnego, który rozprzestrzenił się do mięśni, jest operacja. W celu

zmniejszenia prawdopodobieństwa nawrotu raka urotelialnego chemioterapia może być podawana przed lub

po zabiegu chirurgicznym. Niektórym osobom nie można jednak podawać chemioterapii. Przykładowo, jeśli

pacjent ma problemy z nerkami. Niwolumab jest lekiem, który można podawać po zabiegu chirurgicznym.

Pomaga on układowi odpornościowemu pacjenta atakować komórki nowotworowe, co nazywane jest

„immunoterapią". U więcej niż 1 na 2 osoby, które otrzymują niwolumab po zabiegu chirurgicznym, rak

urotelialny nawraca. Dlatego potrzebne są nowe metody leczenia.

Autogenny cewumeran stanowi eksperymentalną immunoterapię. Oznacza to, że nie został zarejestrowany

przez władze odpowiedzialne za ochronę zdrowia, do leczenia raka urotelialnego. W przypadku nawrotu raka

urotelialnego po zabiegu chirurgicznym autogenny cewumeran w skojarzeniu z niwolumabem może być

skuteczniejszy niż niwolumab stosowany w monoterapii. Celem tego badania jest porównanie efektów,

zarówno dobrych, jak i złych stosowania niwolumabu z autogennym cewumeranem lub roztworem soli

fizjologicznej u osób z rakiem urotelialnym, który rozprzestrzenił się do ściany mięśniowej pęcherza

moczowego.

2. Na czym polega badanie kliniczne BO45230?

Do tego badania włączane są osoby, u których rak urotelialny rozprzestrzenił się do ściany mięśniowej

pęcherza moczowego Mogą w nim uczestniczyć osoby, które przeszły operację usunięcia raka urotelialnego.

Osoby, które biorą udział w tym badaniu (uczestnicy), będą otrzymywać leczenie w ramach badania w postaci

niwolumabu ORAZ autogennego cewumeranu LUB roztworu soli fizjologicznej przez prawie 2 lata. Roztwór

soli fizjologicznej jest mieszaniną wody i soli (zwaną „solą fizjologiczną”). Porównanie wyników z różnych grup

może pomóc badaczom dowiedzieć się, czy jakiekolwiek zaobserwowane zmiany wynikają z przyjmowania

leku, czy też występują przypadkowo.

Lekarz prowadzący badanie będzie regularnie spotykał się z uczestnikami. Wizyty w szpitalu będą obejmowały

kontrole w celu sprawdzenia, jak uczestnik reaguje na leczenie, czy nowotwór nawrócił, oraz czy występują u

niego jakiekolwiek niepożądane (niechciane) efekty leczenia. Po przyjęciu ostatniej dawki leczenia uczestnicy

odbędą wizytę 1 miesiąc później, a następnie co 3 miesiące będą odbywać wizyty kontrolne przez tak długo,

jak długo będą wyrażać na to zgodę. Całkowity czas udziału w badaniu wyniesie około 6 lat. Uczestnicy mogą

przerwać leczenie i wycofać się z udziału w badaniu w dowolnym momencie.

3. Jakie są główne punkty końcowe badania klinicznego BO45230?

Głównym punktem końcowym badania (główne wyniki mierzone w celu sprawdzenia, czy lek jest skuteczny)

jest długość życia uczestników do czasu nawrotu raka urotelialnego.

Inne punkty końcowe badania obejmują:

● Długość życia uczestników;

● Liczbę i nasilenie niepożądanych skutków leczenia;

● Zmiany w czasie badania dotyczące poziomu bólu odczuwanego przez uczestników;

● W jakim stopniu ich stan zdrowia wpływa na codzienne życie i zdolność do funkcjonowania oraz na czerpanie radości z życia.

4. Kto może wziąć udział w tym badaniu klinicznym?

Do udziału w badaniu kwalifikują się osoby, które ukończyły co najmniej 18 lat. Osoby z rakiem urotelialnym,

który może zostać usunięty lub został usunięty chirurgicznie, ale istnieje duże prawdopodobieństwo jego

nawrotu po operacji. Lekarze muszą również być w stanie zidentyfikować zmiany (mutacje) w komórkach

nowotworowych, aby mogli ukierunkować leczenie z zastosowaniem autogennego cewumeranu na komórki

raka występującego u danej osoby.

Uczestnicy mogą nie móc wziąć udziału w badaniu, jeśli otrzymali wcześniej pewne rodzaje leczenia. Do tych

metod leczenia należy radioterapia lub niektóre rodzaje chemioterapii po operacji raka urotelialnego,

immunoterapia lub zabieg chirurgiczny w celu usunięcia śledziony. W badaniu nie mogą również brać udziału

osoby, które w ciągu ostatnich 5 lat chorowały lub obecnie chorują na inne nowotwory, lub pewne zakażenia,

choroby serca, wątroby, płuc lub choroby autoimmunologiczne. W badaniu nie mogą uczestniczyć kobiety w

ciąży, karmiące piersią lub planujące zajście w ciążę w czasie badania, lub krótko po jego zakończeniu.

5. Jakie leczenie będą otrzymywać uczestnicy tego badania klinicznego?

Każdy, kto dołączy do tego badania, będzie otrzymywał leczenie w 28-dniowych cyklach. Cykl leczenia to

okres leczenia i czas do powrotu do zdrowia przed podaniem następnej dawki leczenia.

Pierwszą częścią badania jest „faza bezpieczeństwa”. Niewielka liczba uczestników otrzyma autogenny

cewumeran i niwolumab w cyklu 1. Faza bezpieczeństwa jest fazą „prowadzoną metodą otwartej próby”, co

oznacza, że każda osoba zaangażowana w badanie, w tym uczestnik i lekarz prowadzący badanie, będzie

wiedział, jakie leczenie w ramach badania klinicznego otrzymał uczestnik. Jeśli stosowanie leczenia okaże się

wystarczająco bezpieczne, uczestnicy fazy bezpieczeństwa będą nadal otrzymywać autogenny cewumeran i

niwolumab zgodnie z poniższym schematem.

Każdy, kto dołączy do badania klinicznego po rozpoczęciu fazy bezpieczeństwa, dołączy losowo do 1 z 2 grup

(jak przy rzucie monetą) i otrzyma:

● Autogenny cewumeran LUB roztwór soli fizjologicznej 4 razy w cyklu 1; 3 razy w cyklu 2 i raz w cyklach 3, 4, 10, 15 i 21

● ORAZ niwolumab raz w miesiącu przez maksymalnie 13 cykli

Autogenny cewumeran, roztwór soli fizjologicznej i niwolumab będą podawane w kroplówce dożylnej.

Uczestnicy będą mieli takie same szanse na znalezienie się w grupie przyjmującej autogenny cewumeran LUB

w grupie przyjmującej sól fizjologiczną. Ta część badania jest „podwójnie zaślepiona”, co oznacza, że ani

uczestnik, ani lekarz prowadzący badanie kliniczne, do czasu zakończenia badania nie mogą wybrać ani

wiedzieć, w jakiej grupie znajduje się uczestnik. Pomaga to uniknąć wpływu uprzedzeń i oczekiwań

dotyczących przebiegu badania. Lekarz prowadzący badanie może jednak ustalić, w której grupie znajduje się

uczestnik, jeśli jego bezpieczeństwo będzie zagrożone.

6. Czy udział w tym badaniu klinicznym wiąże się z jakimiś zagrożeniami lub korzyściami?

Bezpieczeństwo lub skuteczność tego eksperymentalnego leczenia bądź eksperymentalnego zastosowania

leku mogą nie być w pełni znane w czasie badania. Większość badań klinicznych wiąże się z pewnymi

zagrożeniami dla uczestnika. Zagrożenia te nie muszą być jednak większe niż zagrożenia powiązane z

rutynową opieką medyczną lub naturalnie przebiegającym postępem choroby. Osoby, które będą chciały wziąć

udział w badaniu, zostaną poinformowane o zagrożeniach i korzyściach związanych z udziałem w tym

badaniu, a także o wszelkich dodatkowych procedurach/zabiegach, badaniach diagnostycznych lub ocenach,

które będą wymagane w tym badaniu. Wszystkie te informacje zostaną opisane w dokumencie świadomej zgody na udział w badaniu klinicznym (dokumencie, który dostarcza informacji potrzebnych do podjęcia decyzji

o dobrowolnym udziale w badaniu).

Zagrożenia związane z lekami stosowanymi w badaniu klinicznym

Uczestnicy mogą odczuwać działania niepożądane leków stosowanych w tym badaniu klinicznym. Działania

niepożądane mogą mieć nasilenie od łagodnego do ciężkiego, a nawet mogą zagrażać życiu. Działania te

mogą być inne u poszczególnych osób. Uczestnicy będą uważnie obserwowani w trakcie trwania badania.

Oceny bezpieczeństwa będą przeprowadzane regularnie. Uczestnicy zostaną poinformowani o znanych

działaniach niepożądanych autogennego cewumeranu i niwolumabu oraz możliwych działaniach

niepożądanych na podstawie badań u ludzi i badań laboratoryjnych lub wiedzy o podobnych lekach.

Uczestnicy zostaną poinformowani o wszelkich znanych działaniach niepożądanych spowodowanych przez

kroplówki podawane dożylnie.

Potencjalne korzyści związane z badaniem klinicznym

Stan zdrowia uczestników może, choć nie musi, ulec poprawie wskutek udziału w tym badaniu klinicznym.

Zgromadzone informacje mogą jednak pomóc innym osobom z podobnymi chorobami w przyszłości.